Roseregatta in Oostenrijk

Onder Wenen naast klagenfurt ligt een meer wat ongeveer 16 kilometer lang is en breed genoeg om wel 50 skiffjes naast elkaar te laten starten. De Wörthersee is het roeigebied van twee verenigingen, Nautilus en Albatros. Albatros is vier jaar ouder dan Daventria en organiseerde voor de 15e keer de Rose vom Wörthersee, een skiffrace over 16 km op het meer.

Sandra en Martin hadden hier vorig jaar al eens aan geproefd en dat smaakte naar meer. Na wat rondvragen kregen zij nog 7 medestanders om gezamenlijk af te reizen naar Velden aan voornoemde meer om daar een Nederlands steunpunt in te richten voor de aanval op het blik. We zaten in verschillende velden met ruime aantallen deelnemers. Rutger van de Ank viel aan in het A veld, Dennis uit Naarden het B veld, Martin in C en Johan deed D en Bertus nam F voor zijn rekening. Dan hadden we Huib voor het G veld, maar helaas moesten Huib en Nelleke ons na 1 dag alweer verlaten met een zieke hond die uiteraard prioriteit kreeg. Sandra nam bij de dames het B veld, en Kätheli namens de Grift het dames F veld.

Om stipt 11 uur werd het eerste blok van ruim 30 skiffeurs weggeschoten, en maakte de volgende groep zich direct klaar. 16 kilometer aanvangkelijk licht windje mee is toch een leuke zaterdagbesteding. Na enkele minuten worden er al wat verschillen duidelijk. De ëën gaat snoeihard weg, de ander bouwt het rustig op. Na 6 kilometer een flauwe bocht en nu licht windje tegen. Dan ook wat kruisdeining van overige scheepvaart, soms valt het niet mee de wedstrijdsnelheid vast te houden. Dan halverwege een eilandje met skischans, en een blijvende wind tegen maar roeibaar water. De hele race haal je mensen in, of wordt je ingehaald, het blijft levendig doordat er grote velden kort achter elkaar starten. Daarnaast ook dames en heren door elkaar. Kortom het meer zit vol skiffjes en ze gaan allemaal als een speer naar de andere oever om na 16 km te finishen voor het clubhuis van Albatros. Dan is het snel eruit en spullen opbergen want deze kleine vereniging heeft niet veel vlotcapaciteit, en ook nog een een gammel vlot zoals daarna bleek. Tijdens de groepsfoto stonden er zoveel mensen bij elkaar op het vlot dat het drijfvermogen negatief werd en vele een nat pak kregen. Dit voorval heeft Johan niet meegemaakt, hij is na de finish rustig teruggeroeid, mooi weer, mooie omgeving nog even nagenieten in outing 2.

De prijsuitreiking was feest voor Sandra die medogenloos het hele veld naar huis gestuurd had met ruime voorsprong, Bertus had 9 seconden voor de nummer 2 gefinished en Kätheli was de snelste dames F voor de editie 2014.

Zonder correctie was Dennis de snelste nederlander met 1 uur 15 minuut 3 seconden. 22ste overall. Bertus 30 ste met ruim 1 minuut erbij. Dan op 40 Johan en Sandra op plaats 52 met 1:18,17.
Rutger, Martin en Kätheli volgden op resp 58, 80 en 146. Als we de correcties er even overheen zetten dan blijken de blikkers voorop te zitten, Bertus 1, Sandra 2 en Kätheli 3.

Na alles te hebben afgerond met een Oostenrijkse maaltijd in een lokale bierstube werd zondag in de vroegte de terugreis ingezet. Zonder bowa rijdt je het in zo'n 12 uren, met bowa in 15 uur. Dat lijkt veel voor een wedstrijd, maar als je geluk hebt op mooi weer en een gezellige groep, dan merk je daar weinig van. Komend weekeind is de zilverskiff in Turijn, wellicht gaan we dat volgend jaar combineren, als je toch in de buurt bent...