Blikken op ZRB.

Tijdens de verbouwing gaat de verkoop gewoon door is een slogan die je veel in winkelstraten tegen komt.
Zo ook tijdens de verbouwing van ons botenhuis waardoor er op de voor ons zo vertrouwde plek niets gebeurd, althans niet op roeigebied, wel komt door de harde wind en open constructie van ons huidig botenhuis het complete plafond naar beneden en gutst het regenwater welig in en uit.

Met deze weersomstandig vertrokken wij naar Hilvarenbeek voor de 2km wedstrijden voor junioren en senioren en de niet meer weg te denken masters over 1000 meter.
Dit weekend was Daventria zowel bij de junioren, senioren en masters uitsluitend door dames vertegenwoordigd, hetgeen zeker geen aderlating bleek te zijn, met zowel blik voor Sandra Schaap bij de Masterssprint over 1000 meter  als voor Lotte Geldermans op de 2 km. in het M 16 1x veld en Yvonne Wolf in een combinatie met 3 Tromp dames in het DVE4x veld (zie ook het blikkenoverzicht).

Waar voor Sandra (door de wol geverfd) het roeien van wedstrijden in welke vorm dan ook bijna vanzelfsprekend lijkt te zijn en het trekken van blik haar niet vreemd is, is het trekken van blik zeker geen vanzelfsprekendheid, wat bleek in haar race in de 2x in combinatie met een roeister van Breda, welke Sandra had gevraagd in te stappen omdat haar dubbelpartner het door een blessure moest laten afweten.
In een race die van het begin tot het einde geweldig spannend was tussen de nummers 1 en 2, kwam de gelegenheidsdubbel iets meer dan een halve meter tekort op de meet en grepen zij net naast het blik in een overigens geweldige mooie tijd van 3.46. 16.

Enkele uren later wist Sandra zich meer dan geweldig te revancheren, in haar race in de skiff domineerede zij het veld van begin tot eind en wist in een tijd van 04.03.78 het eerste Mastersblik van het seizoen binnen te halen.

Marloes Gardeitchik en Lisa de Gee starten kort daarna ook in de skiff voor hun 2 km wedstrijd. In een sterk bezet veld  roeide Marloes een sterke wedstrijd waarin ze tot het eind mee kon doen en  net naast de A finale greep, wel kon zij haar PR sterk verbeteren.

Lisa ging in haar race als een komeet van start en liet haar tegenstanders min of meer in verbijstering achter, echter vergat Lisa op tijd terug te schakelen naar haar baantempo waardoor haar ademhaling na 750 meter ernstig in de knoop kwam en moest de strijd staken en plaatsnemen in het kamprechters bootje, waarna zij werd opgevangen in de EHBO post.

Naast de mensen van de EHBO was ook direct Sandra daar aanwezig die niet alleen met haar EHBO kennis Lisa kon bijstaan, maar vooral een ernstig teleurgestelde Daventria roeister een hart onder de riem kon steken.
Naast de kennis van EHBO bleek één van de aanwezige EHBO mensen een soort geschiedeniswonder te zijn en nadat hij had uitgevogeld dat Lisa in Delft had gestudeerd en uit Deventer kwam een tweetal vragen wist te produceren over beide genoemde plaatsen, waar hij ook als enige het antwoord op wist, je zult het maar tegenkomen als je min of meer naar adem snakt!

Zondag kwam Lotte aan de start voor haar race over 2 km in de skiff in het M16 veld, Lotte was ruim op tijd op het wedstrijdterrein aanwezig en was driftig op zoek naar haar tegenstanders en telkens als zij dacht er één gespot te hebben, werd deze aan een ernstige diagnose blootgesteld.
Zo had zij een ieder al met huid en haar opgevreten voor de race, echter toen tijdens het oproeien naar de start er een tegenstandster aan mij voorbij roeide (ik had deze race besloten op de tribune te blijven) en de directe coaching aan Marloes over te laten en de support aan Laure Dijkstra en Carolien (moeder van Lotte), had ik toch wel het gevoel dat het maar goed was dat Lotte haar niet had gespot. Het zag er indrukwekkend uit: groot en sterk en volgens mij heel veel roeispieren.
Na lang wachten en een enorme bui trotserend kwam de race van Lotte in zicht vanuit mijn positie leek het dat Lotte in elk geval mee deed voorin en dat klopte: met nog 500 meter te gaan lag Lotte iets voor op de nummer twee, de vermoeidheid was te zien en het werd voor beide roeisters een ware dood of de gladiolen race. De roeister van DPP bleef telkens aanhaken en wilde net als Lotte de race winnend afsluiten.
Net toen ik dacht dat Lotte het daadwerkelijk kon gaan winnen en ik zowat de longen uit mijn lijf schreeuwde zette het meisje van DDP nog een keer aan en kwam haal na haal dichterbij Lotte stond op breken maar bleek ook de onverzettelijke wil en kracht te hebben deze laatste aanval te pareren en haar skiff als eerste over de meet te drukken.
Kortom een geweldig mooie en spannende race met een geweldig mooi blik voor Lotte, die zo moe en opgebrand was dat zij niet alleen de grootste moeite had het erevlot te bereiken maar ook het uitstappen om het blik in ontvangst te nemen ging op zijn zachts gezegd niet soepel.
Wel weer mooi dat ondanks de regen de tribune goed gevuld was en zij Lotte met een luid applaus en terecht beloonde.

Thom.