Weer blik voor Sybren en Floor

In het weekend van 7 en 8 mei werd op de roeibaan Hilvarenbeek de ZRB roeiwedstrijden gevaren onder min of meer tropische omstandigheden. De oplettende lezers onder jullie weten dat deze wedstrijd met name voor de coaches een ware hel is...

Althans voor de meefietsende onder hen. Het inmiddels bekende en beruchte zandpad in aanloop naar de wedstrijdbaan van om en nabij 1.600 meter is onder normale omstandigheden al geen pretje maar nu met de droogte in combinatie met de hoge temperaturen een schier onoverwinnelijk hindernis.

Voor deze meefietsende coach, die het fietsen sowieso al niet hoog in het vaandel heeft, werd het zandpad dan ook min of meer een stroombaan die wel geteld 12 keer moest worden afgelegd.
Nu komt hier nog bij dat het vervoermiddel eigenlijk niet eens de naam 'fiets' zou mogen dragen. Deze is deelbaar gemaakt door de leverancier, hetgeen het conform ook al niet echt bevorderd. Als dan ook de zadelpen tijdens het fietsen zich tot zijn diepste punt weet te laten terug zakken, wordt het fietsen een soort circusact waar menig circusdirecteur zijn vingers bij zou aflikken.

Tot slot zou de Dikke van Dale er nu zeker twee bladzijdes aan compleet nieuwe woorden en toevoegingen hebben kunnen bijvoegen als ik deze echt hard op zou hebben uitgesproken. Als ik u  vertel dat ik het idee had dat, waar normaal mijn navel zit, ongeveer mijn zadel terecht was gekomen, dan begrijpt u wellicht hoe ik mij voelde.

Dames 8 ORCA/DAVENTRIA
Gelukkig werd er ook nog gevaren als eerste moest de dames eerstejaars acht Orca/Daventria-combinatie op het water komen met aan boord op 2 Floor Maten. De dames moesten de gedeelde tweede plaats in het klassement verdedigen. Vooraf was gekozen voor een zgn. gewogen loting. Dit door het feit dat de roeibaan vier banen heeft en niet over de gebruikelijke zes beschikt. Dit zou het bereiken van de A-Finale en stuk lastiger maken. Hierdoor gaan alleen de nummers één van elke heat naar de A-finale en de tweede tijdsnelste. Voor het te behalen aantal punten heeft dit dan wel geen gevolg, echter is het missen van de A-finale wel en mentale opdoffer die je wel weer moet verwerken.

Na een werkelijk prima gevaren race werden we tweede in de heat in een tijd van 06.55.04 welke net niet genoeg bleek om als tweede tijdsnelste door te gaan naar de A-finale.
In de later gevaren B-finale ging het er echt op. Hierin kwamen we in de laatste vijfhonderd meter boeg aan boeg te liggen met de Nereus acht en wisten we na een bloedstollende eindsprint onze boegbal net iets eerder over de meet te brengen.

Bram en Sybren
Tussen beide finales moesten Sybren Visser en Bram Wijsman aan de slag in het J18 1 x veld. Voor Bram was dit zijn eerste start in de skiff in een nationale wedstrijd uitwendig opmerkelijk rustig stuurde hij zijn skiff naar de startlijn en wist hij met een klapje stuur en bakboord keurig recht in startpositie te blijven.

Dan de stem van de starter: gereed, opgelet, af, en weg zijn ze de eerste meters zijn duidelijk voor Sybren, maar Salland kan tot de vijfhonderd meter goed mee. Ook Bram blijft prima in het spoor. Echter tussen de vijfhonderd en vijftienhonderd meter weet Sybren zijn skiff iedere haal iets verder weg te kunnen leggen als zijn tegenstanders en weet hij uiteindelijk zijn skiff ruim voor de rest van het veld over de meet te krijgen en kan hij zijn wel verdiende blik in ontvangst nemen. Bram weet zich zelf prima staande te houden in zijn eerste wedstrijd en eindigt als derde in een nieuw PR.

De race van Silke
Inmiddels is het tijd voor Silke Visser haar skiffrace. Het werd een race met op voorhand een naar smaakje, hetgeen haar tot op het bot motiveerde, maar haar ook te gespannen maakte. Dit was uiterlijk niet echt te zien.
Na het startsein vliegt ze werkelijk uit de startblokken, waar je als coach min of meer de koude rillingen van krijgt. Enerzijds omdat het verbazend is om te zien dat dit uit zo’n lijfje kan komen, en anderzijds weet je dat ze dit ergens zal moeten gaan bekopen.

Het meisje van Vada weet echt niet wat haar overkomt en moet werkelijk tot het uiterste gaan om bij Silke in de buurt te kunnen blijven. Zij weet de explosie van Silke op 750 meter te pareren en
langzaam maar gestage haar skiff voor die van Silke te krijgen. Hier ging het mis voor Silke. Er breekt duidelijk iets en als dan ook de rest van het veld steeds dichter en dichter komt, stort ze in.

Met een paar flinke mishalen, die haar op de rand van omslaan brengen weet ze zich licht te herstellen echter nu slaat het noodlot toe en begint ze hevig te hyperventileren. Het kamprechtersbootje spoedde zich naar haar toe en wist met de juiste woorden en aanwijzingen Silke weer wat rustiger te krijgen.

Totaal leeg, dood en ongelukkig zit ze bij de bowa. De tranen stromen werkelijk langs haar wangen. Gelukkig is de ademhaling wel weer wat onder controle en langzaam komt ze weer tot zichzelf en kan ze weer wat relativeren. Inmiddels hebben haar tegenstanders ook nog even geïnformeerd naar haar toestand en wensen haar veel sterkte.

Daarop volgende wedstrijden
De volgende wedstrijden zijn inmiddels ook al weer gevaren. Zowel de Hollandia als de Gewestelijke, beide op de Bosbaan in Amsterdam. De eerste was niet echt het weekend van onze junioren. Zowel in de skiff als in de dubbel bleven de resultaten onder de verwachtingen. Jammer, maar ook dit hoort erbij.

Daarin tegen was de prestatie op de Westelijke Regatta van het afgelopen weekend zondermeer goed te noemen. Zondag werd het eerste blik getrokken in het dames beginnelingenveld met de dames acht Orca/Daventria combinatie met Floor Maten op 2.

Na een moeizame voorwedstrijd, waarin we met niet meer als een halve boegbal derde werden en ons nipt konden plaatsen voor de A-finale, wisten we de overwinning te pakken in een geweldig gevaren race waarin alles klopte.

De meiden en hun coaches konden eindelijk helemaal los en werd het erevlot langdurig bezet gehouden door de Orca/Daventria acht. Met het fel begeerde blik om de schouders werd het feest afgesloten met het te waterlaten van de stuurvrouw, die met een ferme worp door haar achtbemanningsleden als dank in het overwinningswater van de Bosbaan werd gedumpt. Een weliswaar oude traditie, maar zeker niet minder leuk.

Zaterdag wisten de dames zich ook in de A-finale te roeien in het eerstejaars achten veld en deze op de vierde plek te bemachtigen en daarmee de derde plaats in het klassement te verstevigen.

Ook onze J 18 Bram Wijsman en Sybren Visser kwamen op het water zowel in de skiff als in de dubbel. Beide mannen hebben zich in de sterk bezette velden meer dan voortreffelijk geweerd. Sybren eindigde ruim met zijn skiff in de middenmoot en Bram wist in het sterke veld zich met zijn partner Wiebe Dam van Amycus in de bubbel twee met en vierde en derde plaats meer dan voortreffelijk staande te houden. Jammer alleen dat Sybren zich wat zwakjes voelde en zondag door koorts ziek thuis moest blijven.

Tot zover dit verslag van drie wedstrijdwekende en gaan we ons opmaken voor de volgende vier wedstrijden. Hierover later meer.

Thom