Eendengezin in nood

Dit seizoen valt me op, en dat lijkt me verontrustend, dat er zo ontzettend weinig ganzen- en eendenkuikens op de IJssel te zien zijn. Des te verheugder was ik vanmorgen toen we, met de Welgelegen tegenstrooms in de buurt van paal 943, een moedereend met een stuk of zeven pulletjes op een kluitje zagen zwemmen, bij de kop van een krib aan stuurboordwal. Wat heerlijk om ze vanuit de boot van zo dichtbij te kunnen zien - dacht ik nog. We ontmoetten het gezinnetje precies bij de krib, ik stuurde er mooi strak langs. Pas toen merkte ik wat een paniek die reuzenboot veroorzaakte, en die enorme maaiende riemen.

De moeder ging de kleintjes voor naar de andere kant van de krib, of nee toch maar niet: ze vloog terug en liet hen daar achter, en ze begon in een soort vlinderslag wegzwemmend ons van haar kinderen vandaan te lokken. Dat hield ze lang vol. een woerd kwam aangevlogen, die poeierde ze af, en maar vlinderen.
Wij staken over en begonnen de terugtocht. Ook kwam er een vrachtschip tussen dat mijn aandacht vroeg. De moeder en de jongen zagen we niet meer.

Ik schrijf dit stukje uit wroeging. Waar een dierenliefhebber toe in staat is uit enthousiasme over de natuur....
Nou, hopelijk helpt dit andere roeiers om met meer verstand /afstand sport en natuurgenoegen te combineren.