Hel van het Noorden: Enkel voor bikkels

Terwijl heel Nederland binnen bleef vanwege de eerste najaarsstorm reisden wij af naar Groningen voor de jaarlijkse Hel van het Noorden. Dit is een roeiwedstrijd die, zeker binnen Nederland, niet te vergelijken is met welke wedstrijd dan ook. Is het niet vanwege de vaak extreme weersomstandigheden (veel wind, vrieskou), dan is het wel vanwege de lange afstand. Omdat binnen Groningen de wedstrijd niet geroeid mag worden wordt de wedstrijd iets verder buiten de stad gevaren. Dat zorgt ervoor dat er niet 6, maar 10 kilometer opgeroeid moet worden. Na de finish, als de deelnemers koud en helemaal uitgeput zijn moet er dan nog 4 kilometer teruggeroeid worden naar Aegir.

Dit jaar was het nog wat extremer. De organisatie vond windkracht 7 a 8 blijkbaar niet voldoende om de wedstrijd af te lassen. De wind kwam namelijk uit het Zuidwesten waardoor de roeiers wel wat onder de dijk konden schuilen. De uiteindelijke conclusie was dat strak onder de wal de enige plek was waar nog enigszins overleefd kon worden. Liefst 10 roeiers (op een veld van circa 150) wisten de boot niet onder controle te houden en sloegen om. Aegir moest na afloop van het blok zelfs met een botenwagen langs de baan varen om de gestrande boten op te halen. Verder bleek na afloop dat een skiffeur 200 meter voor Aegir alsnog omgeslagen was. Met recht kan gesproken worden van een ware hel.

Maar zoals bekend is Daventria wel wat gewend. Vanwege het roeien op de IJssel kunnen wij behoorlijk goed met rare windomstandigheden omgaan. 2 roeiers vertegenwoordigden Daventria in het ochtendblok. Voor Johan Bollen (VD1x) leek voor de wedstrijd al vast te staan dat een 3e plaats het hoogst haalbare zou zijn. Frans Gobel en Frans van der Steen waren al het hele seizoen onaantastbaar. Door de weersomstandigheden gloorde er echter hoop. Halverwege de race wist Johan Frans van der Steen zelfs in te halen. Uiteindelijk wist hij dit niet helemaal door te zetten en kwam Frans weer langszij. Uiteindelijk roeide Johan een tijd van 34:25 en daarmee was het verschil slechts 14 seconden. Weliswaar in het nadeel van Johan, maar niettemin een uitstekende prestatie. Frans Gobel was een klasse apart en wist met een gat van ruim anderhalve minuut het veld aan te vegen. Achter Johan zat echter een enorm gat naar de andere roeiers, dus het maximale is er zeker uitgehaald.

Dan Sybren Visser, met wie ik zelf ben meegefietst. Het LSB1x veld was op zijn zachtst gezegd sterk bezet. Liefst 7 roeiers roeiden zeer recentelijk een WK onder 23, WK junioren en dergelijke wedstrijden. Dat Sybren dan in een veld met 27 inschrijvingen in een tijd van 33:17 als 10e eindigde mag met recht een stunt genoemd worden. Roeiers waar hij tijdens het Bosbaanseizoen nog regelmatig achter eindigde werden nu op (grote) achterstand gezet. Vele boten werden ingehaald en Sybren heeft zelf maar een paar keer hoeven wijken, veelal voor zware roeiers die in dit weer toch wel zwaar in het voordeel zijn. In een veld van deze kwaliteit biedt dat perspectief voor volgend seizoen.

Met woorden is het moeilijk beschrijven hoe zwaar de omstandigheden waren. Dit filmpje illustreert mooi hoe het overleven was: http://www.youtube.com/watch?v=DaxvZfWIemM
En nee, dit zijn geen beginners die voor het eerst in een skiff zitten, maar de nationale top. Dit zegt genoeg denk ik over de geweldige prestatie die de roeiers overleefd hebben. U zult het ook met mij eens zijn dat het middagblok terecht afgeblazen werd. Jan, Gilles en Sandra werd deze Hel dus bespaard.